Van besneeuwde toppen naar woestijn

Lieve allemaal!

Tijd voor een update! Ik heb besloten -om voor nu- tijdens mijn reis na ongeveer een week een verhaaltje erop te zetten anders worden het van die überlange verhalen. (Aangezien ik toch altijd ‘alles’ wil vertellen..;))

Ik was gebleven bij Pucon…
Het liefst wilde ik nog meer gaan skiën in Santiago, maar op maandagochtend ben ik toch maar in de bus gestapt naar het zuiden van Chili. Een busrit van 11 uur.
Ik kwam ’s avonds aan in een appartement. Twee grote slaapkamers, waar in totaal maar 12 mensen konden blijven slapen. Het was dus een heel knus en gezellig hostel met een ‘huiskamergevoel’. Er waren op dat moment nog 5 Brazilianen. (Ja…. weer Brazilianen… :)). Die avond werd er meteen sterke drank gedronken als welkom-avondje voor mij, wat uiteindelijk erg gezellig was.
De volgende dag gingen we met z’n 6en paardrijden in de bergen van Pucon. Het was erg koud in Pucon en dat was ik niet meer zo gewend. Handschoenen waren niet voldoende en mijn tenen werden alleen warm na een hete douche. Maargoed, ik had me warm aangekleed en het was erg leuk om weer eens op een paard te zitten. Door de sneeuw, berg op, berg af. Uiteindelijk zijn we gestopt in de bossen en moesten we afstappen. Ik begreep niet wat het plan was en liet me verrassen. We moesten een berg afdalen (wat nog redelijk gevaarlijk was, zo stijl met afgrond) en kwamen uiteindelijk terecht bij een grote waterval. Erg mooi! Na een foto momentje, moesten we dus ook weer naar boven. Ik zat onder de modder (want het had natúúrlijk kort daarvoor nog geregend) maar het was allemaal part of the experience…
Na onze rit gingen we naar een heel klein winkeltje waar ze zelfgemaakte empanadas hadden en volgens de baas van het hostel, waren dat de allerbeste. Na een lekkere ambachtelijke Chileense empanada zijn we naar het meer gegaan waar Pucon aan ligt (Lago Villarica) en hebben we de zonsondergang gezien want op de eerste dag was het erg mooi weer.

De volgende dag heb ik een tour door het gebied gemaakt met een groep en een gids. Als afsluiting gingen we naar een therma-bad. We begonnen bij de ‘rivier’ waar normaal gesproken de lava doorheen zou stromen als de vulkaan uit zou barsten. Volgens de gids is het de meest actieve vulkaan in Chili. Vervolgens bezochten we watervallen. Het water was heel donkerblauw en doordat ze midden in de bossen lagen, was het echt een verborgen paradijsje. Vervolgens reden we door naar de therma-baden. Echt heel apart, het vroor en er lag sneeuw en wij moesten ons buiten uitkleden! Gelukkig konden we meteen in een natuurlijk heet bad stappen. Toen het donker werd (en kouder) zagen we elkaar bijna niet meer omdat er zoveel stoom vanaf kwam. Het was heerlijk en nog goed ook, omdat er heel veel mineralen in het water zitten. Ze zeiden voor de grap naderhand tegen mij: zo nu zie je er weer uit als 15. ;)
Vanaf die avond was ik alleen in het hostel en werd ik overal bij betrokken bij het ‘gezin’, echt heel lief. We gingen samen eten en vervolgens samen een film kijken. De dag daarna ben ik zelfs nog met de baas van het hostel op stap geweest in Pucon. Echt heel grappig… juist omdat ik alleen was wilde hij mij Pucon laten zien. Dat was ook een geslaagd avondje want ik heb Nederlands sprekende Belgen leren kennen, gedanst met Braziliaanse meiden en gepraat (eigenlijk vooral geluisterd) naar/met een Chileen die Nederland geweldig vond en of ik wiet voor hem kon regelen. :)

Ik wilde dolgraag de vulkaan beklimmen, dat was namelijk dé reden dat ik naar Pucon was gekomen. De eerste dagen kon dat sowieso niet omdat het weer dat niet toeliet. Helaas waren hierdoor ook veel nationale parken gesloten.
Op de laatste dag kon ik de vulkaan wel beklimmen, maar……... ze gingen alleen maar klimmen met 2 personen of meer en je raadt het al, ik was de enige! Echt ongelooflijk! Er was geen enkele toerist in Pucon die ook de vulkaan wilde beklimmen, had ik weer. Nu heb ik een goede reden om nog eens terug te gaan (in de zomer!). Ik heb die dag een flinke wandeling gemaakt om Pucon heen en ben ik naar het uitkijkpunt van Pucon geklommen.

Daarna besloot ik verder te reizen naar de stad Valparaiso. Dit is een havenstad en erg artistiek, bohemian. Mijn hostel zat toevallig in een van de hipste stadsdelen van Valparaiso. Wederom in een huis met een paar slaapkamers en enkel de baas. Hij maakte iedere ochtend voor ons het beste ontbijt ooit in een hostel. Normaal moet je het doen met een stuk wit brood, jam en thee/koffie/melk. Nu kregen we scrambled egg met tomaat, knoflook, kruiden etc., een bakje vers fruit, jus d’ orange, brood vers uit de oven, echt een heerlijk over the top vakantieontbijt.
De eerste dag heb ik wat door de stad gewandeld. Valparaiso is een stad gebouwd op heuvels/bergen en er rijden dus geen grote stadsbussen, maar van die kleine buurtbusjes. Er kan daardoor geen metro of wat dan ook rijden, alles moet te voet of met zo’n busje. Voor mij voelde het wel een beetje alsof ik in een krottenwijk rondreed. Alle huizen waren heel oud en klein en het zag er vaak arm uit. Toch omdat er heel veel artistieke mensen wonen, is de stad op heel veel plaatsen beschilderd, met mozaïek versierd en ziet het er op heel veel plaatsen wel heel mooi en vrolijk uit. En dan ook nog eens al die gekleurde huisjes…

De man van het hostel gaf me tips en zei over een stadsdeel dat ik daar wel heen moest maar dat ik extra op mijn spullen moest letten. Overdag zou geen heel groot risico zijn, maar ’s avonds was het verboden terrein. In dat deel van de stad begon ik mijn wandeling en serieus, ik ben niet snel bang en heb me tijdens mijn reis nog nooit bang gevoeld, maar nu voor het eerst. Ik had mijn jas vast en er kwamen meteen 3 mensen op me af: ‘je moet je jas aan doen anders ben je hem kwijt’. Er liepen heel veel dronkaards rond en junkies en bijna allemaal vroegen ze me om geld. Ik voelde me net een vis in een vissenkom want iedereen keek me aan en na. Ik was dus ook binnen 15 minuten weg daar. Gelukkig was de rest van de dag niet zo en heb ik me uitstekend vermaakt door met verschillende mensen in de stad te praten. De chauffeur van het busje, mensen in de stad etc.

De volgende dag ging ik met een Amerikaans meisje uit mijn hostel naar het museum (huis) van Pablo Nerudo. Dat was een hele bekende dichter en hij heeft echt hele mooie gedichten geschreven. Ik hou heel erg van poëzie en vond het dan ook erg leuk om zijn ‘aparte’ huis te bezoeken. Vervolgens zijn we nog wat gaan lunchen en ’s avonds ben ik uit geweest met Mauricio, een Chileen uit Valparaiso. Hij liet ons overdag ook zijn universiteit/campus aan zee zien, dat tussen Valparaiso en Viña del Mar ligt. Dat was zeker de moeite waard! Een hele luxe universiteit maar in een heel oud gebouw.

De volgende dag was het superrrrmooi weer! Geweldig! We zijn naar Viña del Mar geweest, een badplaats naast Valparaiso.
We gingen lekker naar het strand, hebben op een terrasje gezeten en gingen weer terug naar het strand. Nu waren we er toch en was het zomers weer, dus konden we er maar beter op en top van genieten! Het zit me allemaal niet zo mee met de bussen tijdens mijn reis tot nu toe en dus was ik erg blij dat mijn laatste dag in Viña del Mar zo geslaagd was.

Op mijn laatste avondje in mijn hostel in Valparaiso, was ik degene die weer verder ging reizen en dus had de eigenaar voor alle meiden (9 in totaal uit; Ierland, Verenigde Staten, Duitsland en ik) een Pisco Sour gemaakt. Een alcoholisch drankje wat volgens de Chilenen uit Chili komt en volgens de Peruanen uit Peru. Mij maakt het allemaal niets uit, het smaakt in ieder geval heerlijk! Nadat we nog lekker tot 22.00 hebben gekletst en die Pisco Sours er wel in gingen, heb ik afscheid van ze genomen en nu zit ik, terwijl ik dit schrijf, in de bus naar het noorden van Chili. We rijden nu langs de prachtige kustlijn van de Pacifische oceaan. Het is echt onbeschrijflijk mooi. De golven zijn echt heel groot, de zon glinstert in het water en het strand bestaat uit rotspartijen. Het is geen rechte kustlijn en dus iedere keer als we om een berg heen rijden kan ik weer een eind de kustlijn zien tot aan de volgende berg.
Aan het einde van deze weg kom ik uit in San Pedro de Atacama. Hier zal ik de woestijn eens even onveilig gaan maken.. ;)

Liefs & besos
Janneke