Good, better, best!
Door: jannekemulder
Blijf op de hoogte en volg Janneke
30 Juli 2011 | Chili, San Pedro de Atacama
Hoi lieve allemaal,
Wat ik deze week allemaal heb gezien! Ongelooflijk! Zo mooi en het overtrof al mijn verwachtingen.
Ik kwam aan in San Pedro de Atacama, in het noorden van Chili, in the middle of nowhere. En geloof me, als ik zeg the middle of nowhere, dan bedoel ik dat ook echt. Ik kwam om 23.00 ’s avonds aan en dacht ik (zoals normaal gesproken altijd de mogelijkheid bestaat), ik neem een taxi naar mijn hostel. Helaas, er was bijna geen verlichting in het dorpje en een busstation kon je het niet noemen. Ik kwam erachter dat ik echt in een ienieminidorpje terecht was gekomen en moest te voet naar mijn hostel. Na wat vragen gesteld te hebben aan ‘locals’ die op dat tijdstip nog buiten waren, fietste een meisje een stukje met me mee. Het was pikkedonker en mijn hostel lag letterlijk aan de rand van het dorp. Nadat ze me had uitgelegd hoe ik verder moest lopen, liep ik met mijn zware backpack, een rugzak aan de voorkant en nog een tas over een lege zandvlakte voordat ik weer in een straatje terecht kwam. Als je dat straatje uitliep, kwam je in de woestijn. (kwam ik de volgende dag achter….)
Ik wist niet wat me overkwam, maar vond het wel iets hebben. Ik voelde me uiteraard vies na zo’n lange busreis en wilde nog even snel douchen. Helaas, ik kon alleen tussen 6.00 en 21.00 warm douchen… Toen begon ik een beetje te beseffen waar ik terecht was gekomen en ik vond het wel komisch. Als ik het dorpje moet omschrijven, dan denk ik aan Bethlehem in het Jezus tijdperk…. :)
De volgende dag besloot ik naar een tour agency te gaan om een aantal excursies te gaan boeken want dat was tenslotte de reden dat ik naar San Pedro was gekomen. Aangekomen bij de agency, kwam ik een groep Nederlanders tegen waarmee ik kort een praatje maakte en wenste ze nog een fijne reis. Mijn eerste tour die middag was naar Valle de la Luna en Valle de la Muerte. Het was een prachtige tocht. We begonnen in een vallei wat leek op een maanlandschap waar we een wandeling gingen maken om te genieten van het uitzicht. We werden afgezet door het busje bovenop een berg en moesten te voet beneden zien te komen. Na wat geklim over het eerste randje, zijn we met blote voeten de zandduinen afgerend/afgelopen. (zie foto’s)
Vervolgens liepen we door Valle de la Muerte. Waar de rotsen van zout kraakten en als we stil waren, we dit extra goed konden horen. Heel apart.
Als kers op de taart gingen we van de zonsondergang genieten op een prachtige plek. Het ging deze keer niet om de zon die achter de bergtoppen verdween, maar om de bergen aan de andere kant waar de zon op scheen. Zodra de zon steeds verder zakte, begonnen de bergen, roze/rood te kleuren en een heel klein beetje blauw. In een woord: adembenemend!
Ik had precies hetzelfde schema als de groep Nederlanders die ik had leren kennen en trok veel met ze op. Uiteindelijk nodigden ze mij ook uit om mee uit eten te gaan, wat ik erg gezellig vond!
De dag daarna ging ik op een tour naar de zoutvlakte van de Atacama. Daar zouden we heel veel flamingo’s gaan zien. Bij aankomst viel dat een beetje tegen, maar we hebben er toch wel een aantal gespot. De wandeling over de vlakte was mooi met wat uitleg van een gids. Op het einde van de wandeling kregen we een ontbijt want de tour was nog niet voorbij. We gingen namelijk lekker cultureel een nog kleiner dorpje dan San Pedro bezichtigen. Na het voeren van de lama’s, het bezoeken van het plaatselijke kerkje en wat winkeltjes met local handmade spulletjes, reden we door naar een andere vallei. Hier hebben we rotstekeningen gezien van heeeeeeel lang geleden en huisjes zoals ze toen gebouwd werden. Al met al een mooie, leuke en interessante tour…
’s Middags gingen we naar de ‘hotsprings Puritama’. Het was net zoals in Pucon, afkomstig uit de bergen en het water werd op een natuurlijke manier verwarmd. Het was erg mooi gemaakt. In de vallei waren 7 baden in trapvorm omgeven door planten. Het water was super helder, er zwommen kleine visjes in en de algen zaten op de stenen. Je kunt dus wel zeggen dat ik in een soort vijver zat, maar dan 10x schoner en warmer.
Die avond sloot ik me weer aan bij de groep Nederlanders en wederom had ik een hele leuke avond.
De laatste tourdag was ook in een woord geweldig! We werden om 4.00 opgehaald want we gingen naar de geisers ‘Del Tatio’. We moesten voordat het licht werd daar zijn want zodra de zon opkwam, begonnen ze te pruttelen en te spuiten. Ongelooflijk veel damp kwam er van de geisers af want het was -15 graden in de vroege ochtend. Na wat leuke foto momentjes en bijna iedere geiser gezien te hebben in het gebied reden we verder naar de vallei van de cactussen. Dat was ook echt heel gaaf.
Er stonden cactussen van meer dan 100 jaar oud. Ik wist ook niet dat cactussen zo groot waren! We gingen met de groep een klim maken over de rotsen de vallei in. Op het einde kwamen we terecht bij een waterval. Ik vond het allemaal prachtig en kon niet veel meer zeggen dan ‘ah’ en ‘oh’.
Zo anders dan in Nederland (duhh). Hier in dit gebied is zoveel verscheidenheid. Van bergen, vulkanen (het stikt hier van de vulkanen), zandvlaktes, zoutvlaktes etc.
Die middag ging ik namelijk mee met weer een andere excursie. Er zijn midden in de woestijn 3 meertjes met 85% zout water. Dit heeft hetzelfde effect als de Dode zee: ik bleef drijven! Het klinkt maf om in de winter buiten te gaan zwemmen en dat was het ook! Haha..
Het waaide ontzettend hard (want we waren dus op die zandvlakte) maar gelukkig scheen de zon wel volop, dus koud was het gelukkig niet echt. Niemand ging het water in en ik was een beetje aan het twijfelen. Uiteindelijk maakte ik met 3 andere meisjes een wandeling om het meertje en uiteindelijk zagen we steeds meer mensen in het water liggen. Nu konden we niet meer achterblijven….
Het was ijzig koud, maar ik bleef drijven en het is echt heel grappig. Ik lag dan ook echt helemaal in een deuk (een mix van het effect wat de kou op mijn lichaam had en het feit dat ik gewoon bleef drijven zonder moeite te doen). Een hele leuke ervaring…
Nadat we ons hadden aangekleed (nog nooit zo snel) reden we verder naar ‘Ojos de Atacama’ (ogen van de Atacama). Heel bizar, enkel een paar kilometer verderop waren er twee even grote cirkels naast elkaar gelegen met zoetwater daarin. Omdat het twee cirkels waren in the middle of nowhere, werden het dus ook de ogen van de woestijn genoemd.
We sloten de tour af met een prachtige laguna, waar we een Pisco sour kregen en wat lekkernijen terwijl we de zon onder zagen gaan.
’s Avonds was de laatste avond met de Nederlanders, want op zaterdag gingen we weer ieder onze eigen weg. Met wat Mojitos en Pisco sours hadden we een erg leuke laatste avond!
Op zaterdag was ik om 8.00 klaarwakker en besloot ik lekker te genieten van het zonnetje in de hangmat in mijn hostel. Het ultieme vakantiegevoel…
Later op de ochtend heb ik Dolf een mini rondleiding kunnen geven via Skype, want een Wi-Fi zone hadden ze dan weer wel op het dorps plein. :)
Wat ze de laatste 2 dagen niet hebben, is water. Er hangt een briefje op de deuren van de wc’s en badkamers en in de keuken met de tekst dat het water is afgesloten in San Pedro (door een water tekort). Het is misschien niet voor te stellen, maar het is heeeeel onhandig. Je gebruikt namelijk voor zoveel dingen water en je begrijpt dus waarschijnlijk wel dat het niet de meest hygiënische omstandigheden zijn waar ik nu in zit.
Nu weet ik wel hoe mensen zich voelen die uren moeten lopen voor water en dat dus niet binnen handbereik hebben zoals wij in Nederland. Want in Nederland vinden wij alles maar vanzelfsprekend….
Weer een ervaring rijker…. ;)
Morgen stap ik op de bus naar Salta in Argentinië om nog meer cultuur en natuur in me op te nemen en vervolgens zie ik Britt in Jujuy! :D Helemaal leuk!
Liefs & besos
Janneke
Wat ik deze week allemaal heb gezien! Ongelooflijk! Zo mooi en het overtrof al mijn verwachtingen.
Ik kwam aan in San Pedro de Atacama, in het noorden van Chili, in the middle of nowhere. En geloof me, als ik zeg the middle of nowhere, dan bedoel ik dat ook echt. Ik kwam om 23.00 ’s avonds aan en dacht ik (zoals normaal gesproken altijd de mogelijkheid bestaat), ik neem een taxi naar mijn hostel. Helaas, er was bijna geen verlichting in het dorpje en een busstation kon je het niet noemen. Ik kwam erachter dat ik echt in een ienieminidorpje terecht was gekomen en moest te voet naar mijn hostel. Na wat vragen gesteld te hebben aan ‘locals’ die op dat tijdstip nog buiten waren, fietste een meisje een stukje met me mee. Het was pikkedonker en mijn hostel lag letterlijk aan de rand van het dorp. Nadat ze me had uitgelegd hoe ik verder moest lopen, liep ik met mijn zware backpack, een rugzak aan de voorkant en nog een tas over een lege zandvlakte voordat ik weer in een straatje terecht kwam. Als je dat straatje uitliep, kwam je in de woestijn. (kwam ik de volgende dag achter….)
Ik wist niet wat me overkwam, maar vond het wel iets hebben. Ik voelde me uiteraard vies na zo’n lange busreis en wilde nog even snel douchen. Helaas, ik kon alleen tussen 6.00 en 21.00 warm douchen… Toen begon ik een beetje te beseffen waar ik terecht was gekomen en ik vond het wel komisch. Als ik het dorpje moet omschrijven, dan denk ik aan Bethlehem in het Jezus tijdperk…. :)
De volgende dag besloot ik naar een tour agency te gaan om een aantal excursies te gaan boeken want dat was tenslotte de reden dat ik naar San Pedro was gekomen. Aangekomen bij de agency, kwam ik een groep Nederlanders tegen waarmee ik kort een praatje maakte en wenste ze nog een fijne reis. Mijn eerste tour die middag was naar Valle de la Luna en Valle de la Muerte. Het was een prachtige tocht. We begonnen in een vallei wat leek op een maanlandschap waar we een wandeling gingen maken om te genieten van het uitzicht. We werden afgezet door het busje bovenop een berg en moesten te voet beneden zien te komen. Na wat geklim over het eerste randje, zijn we met blote voeten de zandduinen afgerend/afgelopen. (zie foto’s)
Vervolgens liepen we door Valle de la Muerte. Waar de rotsen van zout kraakten en als we stil waren, we dit extra goed konden horen. Heel apart.
Als kers op de taart gingen we van de zonsondergang genieten op een prachtige plek. Het ging deze keer niet om de zon die achter de bergtoppen verdween, maar om de bergen aan de andere kant waar de zon op scheen. Zodra de zon steeds verder zakte, begonnen de bergen, roze/rood te kleuren en een heel klein beetje blauw. In een woord: adembenemend!
Ik had precies hetzelfde schema als de groep Nederlanders die ik had leren kennen en trok veel met ze op. Uiteindelijk nodigden ze mij ook uit om mee uit eten te gaan, wat ik erg gezellig vond!
De dag daarna ging ik op een tour naar de zoutvlakte van de Atacama. Daar zouden we heel veel flamingo’s gaan zien. Bij aankomst viel dat een beetje tegen, maar we hebben er toch wel een aantal gespot. De wandeling over de vlakte was mooi met wat uitleg van een gids. Op het einde van de wandeling kregen we een ontbijt want de tour was nog niet voorbij. We gingen namelijk lekker cultureel een nog kleiner dorpje dan San Pedro bezichtigen. Na het voeren van de lama’s, het bezoeken van het plaatselijke kerkje en wat winkeltjes met local handmade spulletjes, reden we door naar een andere vallei. Hier hebben we rotstekeningen gezien van heeeeeeel lang geleden en huisjes zoals ze toen gebouwd werden. Al met al een mooie, leuke en interessante tour…
’s Middags gingen we naar de ‘hotsprings Puritama’. Het was net zoals in Pucon, afkomstig uit de bergen en het water werd op een natuurlijke manier verwarmd. Het was erg mooi gemaakt. In de vallei waren 7 baden in trapvorm omgeven door planten. Het water was super helder, er zwommen kleine visjes in en de algen zaten op de stenen. Je kunt dus wel zeggen dat ik in een soort vijver zat, maar dan 10x schoner en warmer.
Die avond sloot ik me weer aan bij de groep Nederlanders en wederom had ik een hele leuke avond.
De laatste tourdag was ook in een woord geweldig! We werden om 4.00 opgehaald want we gingen naar de geisers ‘Del Tatio’. We moesten voordat het licht werd daar zijn want zodra de zon opkwam, begonnen ze te pruttelen en te spuiten. Ongelooflijk veel damp kwam er van de geisers af want het was -15 graden in de vroege ochtend. Na wat leuke foto momentjes en bijna iedere geiser gezien te hebben in het gebied reden we verder naar de vallei van de cactussen. Dat was ook echt heel gaaf.
Er stonden cactussen van meer dan 100 jaar oud. Ik wist ook niet dat cactussen zo groot waren! We gingen met de groep een klim maken over de rotsen de vallei in. Op het einde kwamen we terecht bij een waterval. Ik vond het allemaal prachtig en kon niet veel meer zeggen dan ‘ah’ en ‘oh’.
Zo anders dan in Nederland (duhh). Hier in dit gebied is zoveel verscheidenheid. Van bergen, vulkanen (het stikt hier van de vulkanen), zandvlaktes, zoutvlaktes etc.
Die middag ging ik namelijk mee met weer een andere excursie. Er zijn midden in de woestijn 3 meertjes met 85% zout water. Dit heeft hetzelfde effect als de Dode zee: ik bleef drijven! Het klinkt maf om in de winter buiten te gaan zwemmen en dat was het ook! Haha..
Het waaide ontzettend hard (want we waren dus op die zandvlakte) maar gelukkig scheen de zon wel volop, dus koud was het gelukkig niet echt. Niemand ging het water in en ik was een beetje aan het twijfelen. Uiteindelijk maakte ik met 3 andere meisjes een wandeling om het meertje en uiteindelijk zagen we steeds meer mensen in het water liggen. Nu konden we niet meer achterblijven….
Het was ijzig koud, maar ik bleef drijven en het is echt heel grappig. Ik lag dan ook echt helemaal in een deuk (een mix van het effect wat de kou op mijn lichaam had en het feit dat ik gewoon bleef drijven zonder moeite te doen). Een hele leuke ervaring…
Nadat we ons hadden aangekleed (nog nooit zo snel) reden we verder naar ‘Ojos de Atacama’ (ogen van de Atacama). Heel bizar, enkel een paar kilometer verderop waren er twee even grote cirkels naast elkaar gelegen met zoetwater daarin. Omdat het twee cirkels waren in the middle of nowhere, werden het dus ook de ogen van de woestijn genoemd.
We sloten de tour af met een prachtige laguna, waar we een Pisco sour kregen en wat lekkernijen terwijl we de zon onder zagen gaan.
’s Avonds was de laatste avond met de Nederlanders, want op zaterdag gingen we weer ieder onze eigen weg. Met wat Mojitos en Pisco sours hadden we een erg leuke laatste avond!
Op zaterdag was ik om 8.00 klaarwakker en besloot ik lekker te genieten van het zonnetje in de hangmat in mijn hostel. Het ultieme vakantiegevoel…
Later op de ochtend heb ik Dolf een mini rondleiding kunnen geven via Skype, want een Wi-Fi zone hadden ze dan weer wel op het dorps plein. :)
Wat ze de laatste 2 dagen niet hebben, is water. Er hangt een briefje op de deuren van de wc’s en badkamers en in de keuken met de tekst dat het water is afgesloten in San Pedro (door een water tekort). Het is misschien niet voor te stellen, maar het is heeeeel onhandig. Je gebruikt namelijk voor zoveel dingen water en je begrijpt dus waarschijnlijk wel dat het niet de meest hygiënische omstandigheden zijn waar ik nu in zit.
Nu weet ik wel hoe mensen zich voelen die uren moeten lopen voor water en dat dus niet binnen handbereik hebben zoals wij in Nederland. Want in Nederland vinden wij alles maar vanzelfsprekend….
Weer een ervaring rijker…. ;)
Morgen stap ik op de bus naar Salta in Argentinië om nog meer cultuur en natuur in me op te nemen en vervolgens zie ik Britt in Jujuy! :D Helemaal leuk!
Liefs & besos
Janneke
-
30 Juli 2011 - 22:30
Karlijn En Rob:
Hee janneke,
Nou ik ben je verhaaltje meteen gaan lezen nadat ik je mailtje net heb gelezen! En je hebt gelijk: de foto`s zijn prachtig!!! Geniet ze daar en heel veel plezier met Britt op de rest van je reis!
xxxx
-
31 Juli 2011 - 07:00
Miek:
Hoi Meis,
Ben weer helemaal met je meegelopen daar in the middle of nowhere. Wat een belevenis toch weer. En die zonsondergang GEWELDIG wat een prachtige foto's. Het is en blijft genieten ! Ga zo door en tot je volgende reisverslag.
xxx en hou je haaks ! -
31 Juli 2011 - 07:02
Bert En Petra:
Hoi Janneke,
Weer een geweldig verslag en mooie foto’s. We blijven ons verbazen wat jij allemaal onderneemt, ga zo door!! Succes en plezier met alles wat je nog meer gaat doen. Groeten,
Bert en Petra
-
31 Juli 2011 - 07:26
H&H:
In een woord: flabbergasted !!!
We kijken al weer uit naar het volgende (foto)verslag. Dikke gruf -
31 Juli 2011 - 09:42
Judith Van Raaij:
Hee Janneke, wat maak jij weer een hoop mee! Volgens mij gaat er geen dag voorbij zonder iets bijzonders te zien. Heel veel plezier nog op je reis! xx -
31 Juli 2011 - 11:18
Esmee:
Wauw Jan wat ontzettend gaaf! Die cactussen zijn echt niet normaal groot! Je foto's en verhaal is super en ben toch wel een beetje jaloers! Wel ontzettend raar van dat water idd wat je zegt het is gewoon niet voor te stellen!
Geniet er maar goed van!
Liefs xxx Esmee -
31 Juli 2011 - 11:58
Patrick:
Mooi weer hoor Janneke! En prachtige foto's :) -
31 Juli 2011 - 13:07
Sander:
Haay,
So wat maak jij toch een avonturen mee zeg. En de foto's zijn idd super, ze zouden niet misstaan in de Lonely Planet!
Wow die cactussen zijn echt enorm, ik wist niet dat ze zó groot konden worden.
Wat ik me alleen wel afvraag: hoezo is het koud in de woestijn :P?
x -
31 Juli 2011 - 14:56
Sanne:
Wow Janneke, wat heb je toch weer een jaloersmakend leven! Prachtige foto's en zoals het klinkt ook prachtige ervaring. Geniet van je tijd daar en zorg goed voor Brittje haha! xxx -
31 Juli 2011 - 16:05
Marloes:
Super super super!!! besote -
01 Augustus 2011 - 19:46
Danielle:
Hee Jann!
Wat heb jij een super mooie foto's, het lijkt wel alsof ze zo uit een boek komen! Wat maak je toch bijzondere dingen mee, echt om jaloers op te worden. Geniet nog heel erg van je reis, ook samen met Britt!
Liefs Danielle (en Stijn) -
01 Augustus 2011 - 19:51
Henk:
Hoi Janneke,
Ik heb weeer genoten van je verhaal en je foto's. Geniet fijn door zo en heb veel plezier met Britt !! -
02 Augustus 2011 - 05:08
Lot:
Hee Jan!
Weer heel leuk om je verhalen te lezen, ik blijf je volgen!
Dikke kus
(Wij zijn nu in Bryce Canyon, hebben al veel gezien van Amerika. We wisselen de verhalen uit als je weer terug bent over een paar maanden!) -
03 Augustus 2011 - 07:29
Ton En Irma:
Hallo Janneke
Wat fantastisch allemaal!
We blijven je volgen. Veel plezier en de groetjes aan Britt.
-
05 Augustus 2011 - 08:15
Hans & Lianne:
Janneke, we worden er stil van ! Prachtige foto's, geweldig verhaal. We kijken uit naar het volgende......
Knuffel van ons. -
06 Augustus 2011 - 17:48
Yvon:
Hey Jan!
Heerlijk om weer je verhaaltje te lezen. Had er tot nu toe nog geen tijd voor gehad, maar Jamai vertelde al dat het helemaal geweldig was; en dat was het!
Het lijkt stiekem wel een beetje op groeten uit de rimboe zoals je het verteld! ;)
Volgende week is Carlijn weer terug en heb ik vakantie, maar weer keertje skypen dan?
Xxxx -
09 Augustus 2011 - 06:49
Carlijn:
Live vanuit Cambodja een reactie op je geweldige verhaal! Ongelofelijk hoeveel je weer hebt meegemaakt. Je geniet nog steeds volop en dat moet ook!
Cambodja kun je ook nog zeker op je lijstje zetten want het land en de mensen zijn echt geweldig. Al hebben wij weer een beetje pech gehad, Stijn ligt al een week ziekjes op bed (vandaar dat ik op mijn vakantie zomaar tijd had om jouw verhaal te lezen), het weer is niet optimaal met het regenseizoen (lees: hevige stortbuien en volop bewolking zijn NIET fijn als je aan het strand ligt), en tot overmaat van ramp is er een of andere *%$&^@ Cambodjaan met ons fototoestel van door gegaan.. Weg alle mooie kiekjes! :( Maarr.... de herinnering blijft natuurlijk. Ik sluit me aan bij wat Yvonneke typte, snel weer eens skypen!
En ik zal ook nog een uitgebreide mail doen van de vakantie. Geniet nog!
Beso, Carlijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
